สมัยก่อนข้าพเจ้าเคยคิดว่า ทำไมต้องทำวัดใหญ่ด้วยคนเยอะเดี๋ยวก็เรื่องเยอะอีก
***
ข้าพเจ้ามาวัดวันอาทิตย์กับญาติๆ เมื่อสมัยแรกๆก่อนที่จะมี
สภาธรรมกายสากล ข้าพเจ้าชอบบรรยากาศที่สงบ สบายของสภาหลังจาก
บรรยากาศที่อบอุ่นเป็นกันเอง ของวัดพระธรรมกายสมัยนั้น ...
จนมาวันหนึ่งที่วัดพระธรรมกายต้องขยาย ข้าพเจ้ามีความคิดนิดๆในใจว่าทำไมต้องขยายด้วยนะ "คนเยอะเดี๋ยวก็เรื่องเยอะอีก"
ข้าพเจ้าเก็บความคิดนี้มาเป็น 10 ปี เพราะถือว่าครูอาจารย์ว่าอย่างไร เราต้องว่าตามกัน เพราะท่านไม่มีเวลาจะมานั่งอธิบายให้เราฟังเพียงคนเดียว ซึ่งในใจก็เชื่อว่าพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโยท่านทำไปเพื่อลูกๆท่านทุกคน
จนวันหนึ่งได้ฟังคำจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโยโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันชัดๆ อีกครั้งว่า หากพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโยจำกัดพื้นที่ตั้งแต่ 196 ไร่ ในการสร้างวัดพระธรรมกาย ไม่ขยายพื้นที่เพื่อรองรับคนที่มาที่หลัง
เราก็คงไม่มีวันนี้...
พอได้ฟังเพียงเท่านี้จากพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย ข้าพเจ้าก็เริ่มคิดได้ว่า ก็จริงนะ สมัยก่อนหากข้าพเจ้าและญาติๆ มาวัดพระธรรมกายช้า เราก็ต้องออกไปนั้งตามไต้ต้นไม้เพราะพื้นที่ข้างในเต็มหมด ก็จะไม่ได้ยินเสียงจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย และหากจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโยจำกัดพื้นที่แค่ 196 ไร่จริงๆ
ข้าพเจ้าก็คงไม่ได้มาเจอพี่ๆ เพื่อนๆ นักสร้างบุญสร้างบารมีร่วมกันอย่าง Alert และ เบิกบาน พร้อมทั้งเป็นกัลยาณมิตรเป็นต้นบุญต้นแบบที่ดีให้ข้าพเจ้า และบุคคลอันเป็นที่รักของข้าพเจ้าอีกมากมาย
ณ วัดพระธรรมกายแห่งนี้
